Pierwszy dzień jest kluczowy dla dobrego zaaklimatyzowania się przedszkolaka. Należy zatem dobrze się do tego dnia przygotować.

Od rodziców w dużej mierze zależy, w jaki sposób dzieci przejdą proces adaptacji do przedszkola. Pierwszy dzień jest kluczowy dla dobrego zaaklimatyzowania się przedszkolaka. Należy zatem dobrze się do tego dnia przygotować. Bardzo istotna dla dobrego startu w życie przedszkolne jest odpowiednia motywacja dziecka. Pamiętajmy, że dla uzyskania najlepszego efektu motywacja nie może być ani za duża ani za mała. W praktyce oznacza to, że dziecko musi chcieć pójść do przedszkola, musi cieszyć się z tego wydarzenia, ale nie może sobie zdawać sprawy jak istotne jest to wydarzenie i jak bardzo odmieni jego życie. Oczywiście dzieci wyczują, że zdarzy się coś innego w ich życiu, gdyż dzieci są odbiornikami obaw rodziców. Warto o tym pamiętać i postarać się ograniczyć swoje obawy zanim dziecko pójdzie do przedszkola. To rodzic musi być w tych chwilach oparciem dla dziecka, a nie na odwrót. Kluczem do sukcesu w tej sytuacji jest wybranie takiego miejsca dla dziecka, które odpowiada naszej wizji i które budzi nasze zaufanie. Bardzo uspokaja rodziców wcześniejsza rozmowa z dyrekcją przedszkola, wychowawczynią, która obejmie grupę, wizyta w placówce, uczestniczenie wraz z dzieckiem w cotygodniowych zajęciach adaptacyjnych, sprawdzenie, czy sale są przyjazne i przestronne i czy są zachowane zasady bezpieczeństwa. Kiedy rodzic jest przekonany, że to właściwe miejsce dla jego pociechy może zacząć przygotowywać malucha do pierwszego dnia w przedszkolu.

 GDY DZIECKO SIĘ BUNTUJE….

•    Zachowaj zimną krew. Jeśli zdołasz zapanować nad swoimi emocjami to już połowa sukcesu.
•    Mów spokojnym tonem. Wtedy masz większą szansę na to, że dziecko zrozumie Twoje słowa.
•    Nigdy nie szarp i nie krzycz. W ten sposób na pewno nie uspokoisz dziecka.
•    Staraj się dziecko przytrzymać. Mocno przytul je do siebie aż do momentu, kiedy osłabnie jego fizyczny opór.
•    Zaproponuj jakiś ruch. Jeśli razem poskaczecie lub potupiecie, to pomoże rozładować napięcie
•    Nie zostawiaj dziecka samego. Ono w takiej chwili bardzo Ciebie potrzebuje.
•    Bądź stanowcza i nie ustępuj. Dziecko musi wiedzieć, że złość nie jest sposobem na wyegzekwowanie zachcianki.

•    Nie karz za napad złości

JAK ZABRANIAĆ, BY NIE OGRANICZAĆ?

•    Tylko nie krzycz – nie szarp, nie zamykaj w łazience i nie zostawiaj samego
•    Gdy złość minie pociesz dziecko i wytłumacz, co jest przyczyną Twojego zakazu
•    Stawiaj wyraźne granice
•    Mobilizuj dziecko do twórczej pracy poprzez okazywanie mu uznania i chwalenie go

TEGO NIGDY NIE RÓB!

1.    Nie traktuj dziecka jako swojej własności. Nie zakładaj, że lepiej wiesz, co ono czuje: czy jest głodne, czy ma się ochotę bawić z koleżanką
2.    Nie próbuj go do niczego zmuszać. Takie postępowanie obróci się przeciwko Tobie i dziecku.

3.    Nie szantażuj miłością. Nigdy nie mów: jak będziesz niegrzeczny, to przestane Cię kochać. Dziecko czuje się wówczas zagrożone.
4.    Nie zawstydzaj. W ten sposób wpoisz dziecku przekonanie, że nie panuje nad samym sobą i sytuacja.
5.    Nie decyduj o wszystkim za dziecko. Nawet dwulatek może decydować, jaką bluzeczkę założy.